Odmiany barwne tchórzofretek

Dzięki selektywnej hodowli uzyskano wiele odmian kolorystycznych, które różnią się nie tylko barwą, ale również długością okrywy włosowej, rozłożeniem maski, kolorem oczu i nosa. Najczęściej tchórzofretki występują w trzech odmianach barwnych: standard, cynamonowa, albinos. 

Standard (tchórz) - włosy pokrywowe są czarno-brązowe, a podszycie brązowe, żółte lub białe. Boki ciała, gdzie prześwitują włosy podszyciowe, są jaśniejsze, a głowa, grzbiet, kończyny i ogon  prawie czarne. Uszy i sierść wokół nosa są jasne, za oczami jasne plamy w kształcie półksiężyca. Maska na głowie ciemna. Oczy są ciemne. Odmiana standard występuje w wielu tonacjach. Wyróżniamy tchórza  klasycznego, czarnego podpalanego,  brązowego.

Cynamon - włosy pokrywowe jasnobrązowe do rudych, czasami szare, a podszycie jasnożółte lub białe. Oczy  czarne lub burgundowe.

Albinos - włosy, skóra, oczy i pazury pozbawione są pigmentacji. Zwierzę ma białą lub żółto-białą okrywę włosową, nos różowy. Brak maski.

Rzadziej spotykane odmiany barwne:

Biała czarnooka - włos pokrywowy i podszerstek jednakowo białe. Oczy czarne lub ciemnorubinowe, nos różowy.

Srebrna - włosy pokrywowe w kombinacji koloru białego, czarnego i popielatego, podszerstek najczęściej biały. Oczy czarne, nos różowy lub łaciaty.

Czekoladowa - włosy pokrywowe barwy brązowej do ciemnobrązowej. Podszerstek kremowy do jasnopomarańczowego, maska brązowa, nos brązowy, oczy czarne lub ciemnoburgundowe, nos brązowy

Czarna jednobarwna - włos pokrywowy w kolorze głębokiej czerni. Oczy czarne, nos czarny.

Panda - biała głowa. Kolor biały do jasno - kremowego ciągnący się do łopatek oraz w formie szerokiego śliniaka na pierś. Oczy burgundowe lub czarne, nos różowy. Brak maski.  Białe skarpetki, końcówka ogona, plamy na brzuchu i wewnętrznej stronie ud.

Dodatkowe cechy występujące przy różnych odmianach barwnych:

Angora - długie włosy pokrywowe. Podszerstek słabo wykształcony lub brak. Nos duży. Występują we wszystkich odmianach barwnych. Pół angora ma mniejszy nos i krótszy włos.

Arlekin - odmiana z białymi skarpetami, występuje również z białym krawatem i białymi plamami na ciele. Obejmuje wszystkie odmiany barwne. Oczy czarne lub burgundowe.

Tips - białe palce. Mogą występować u wszystkich odmian barwnych.

Blaze/Badger - biały pas na głowie, ciągnący się od nasady nosa, przecinający maskę i kończący się za uszami. Występuje w odmianach: standard, cynamon,  srebrny, czekoladowy. Nos różowy. Oczy czarne lub burgundowe. Białe skarpety lub tipsy, białe znaczenia na ciele, w szczególności na ogonie.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Warunki utrzymania fretki

     

Tchórzofretki to ruchliwe stworzenia, dlatego należy zapewnić im spory wybieg. Mieszkanie trzeba odpowiednio zabezpieczyć, aby zwierzę nie zjadło czegoś, co może mu zaszkodzić lub nie schowało się w miejscu, gdzie może zrobić sobie krzywdę.

Fretki potrzebują też własnego schronienia, najlepiej w postaci przestronnej klatki. Klatka dla jednego osobnika powinna mieć minimalne wymiary 100x80x50, oczywiście im większa tym lepsza. Powinna mieć solidne zabezpieczenia. Może być dwupiętrowa. Należy umieścić w niej:

-    Miski na jedzenie - najlepiej duże, wykonane z ciężkiej porcelany lub szkła, co zapewni lepszą higienę niż w przypadku pojemników plastikowych i brak zagrożenia zatruciem cynkiem, jak w przypadku misek ocynkowanych

-   Hamaki, szmatki, ręcznik lub koszulkę jako miejsce do wypoczynku

-     Zabawki, rury

-   Kuwetę - powinna być w miarę możliwości duża i zabezpieczona przed przesuwaniem

Młodą tchórzofretkę można nauczyć korzystania z kuwety. Należy trzymać się kilku prostych zasad:

1.   przed wypuszczeniem fretki z klatki należy przypilnować, aby skorzystała z kuwety i jeśli to zrobi, można nagrodzić ją smakołykiem

2.    zalecane jest, aby w każdym pomieszczeniu,  w którym przebywa fretka była kuweta

3.  jeśli widzimy cofającą się fretkę z uniesionym do góry ogonem to wstawiamy ją do kuwety

4.    dbamy o higienę i sprzątamy kuwetę 2 x dziennie

5.  jeśli fretce zdarza się załatwiać potrzeby fizjologiczne poza kuwetą możemy, po uprzednim wyczyszczeniu, położyć na to miejsce kocyki, legowiska, ewentualnie pokarm lub środki odstraszające

lek.wet. Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Podstawowe informacje o tchórzofretkach

Tchórzofretka to drapieżnik z rodziny łasicowatych. Pochodzi od dzikiego tchórza, najprawdopodobniej europejskiego. Średnia długość życia to około 6 - 8 lat. Samice osiągają wagę 0,6-1,5 kg, a samce 1-3 kg.

Przed zakupem lub adopcją fretki należy posiadać podstawową wiedzę o jej utrzymaniu i żywieniu. Tchórzofretka jest wspaniałym towarzyszem człowieka, ale opieka nad nią nie jest łatwa. Zwierzak ma swoje humory, jest ciekawy świata, wszędobylski, lubi się chować w różne zakamarki, może czasem ugryźć. Trzeba się też zastanowić, czy jesteśmy w stanie zapewnić jej odpowiednie warunki i poświęcić wystarczającą ilość czasu. Należy również zdawać sobie sprawę, że utrzymanie fretki jest kosztowne. Dodatkowo powinniśmy pamiętać o charakterystycznym zapachu fretki, który niektórym może przeszkadzać.  Przede wszystkim zakup fretki musi być przemyślany, nie może być tylko chwilową zachcianką.

Jeśli już zdecydowaliśmy się na tchórzofretkę, pojawia się pytanie, jak się z nią dogadać i jakie warunki powinniśmy jej zapewnić? Oswajania dokonujemy krok po kroku, z cierpliwością, do niczego jej nie zmuszamy. Dajmy naszemu nowemu podopiecznemu czas na przyzwyczajenie się do nowego otoczenia, klatki i właściciela. Możemy wołać do zwierzaka po imieniu i z czasem będzie on reagował na jego dźwięk, zwłaszcza jeśli nawoływanie będzie kojarzył ze smakołykiem (np. kawałek mięsa, malt-pastą). Zdarza się, że fretki gryzą, zatem nie jest to najlepszy towarzysz dla małych dzieci. W późniejszym czasie zwierzaka oswajamy głaskaniem, wspólnymi zabawami, braniem na ręce, ale wciąż dając  mu swobodę - jeśli nie chce się z nami bawić, nie zmuszamy go do tego.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Niepokojące objawy, które powinny nas skłonić do wizyty w przychodni weterynaryjnej:

-  Ze strony układu pokarmowego: utrata apetytu, spadek masy ciała, brak bobków, biegunka, ślinotok, ropny zapach z pyszczka, trudności w jedzeniu, obrzęk w okolicy twarzowej, wzdęcie powłok brzusznych, otyłość

·  Ze strony układu oddechowego: kichanie, ciężki oddech, wypływ z jamy nosowej, duszność

·  Ze strony układu nerwowego: skręt głowy, ataki drgawkowe, paraliż

· Ze strony układu moczowego: napinanie się przy oddawaniu moczu, niemożność oddawania moczu, krew w moczu, zwiększone pragnienie, zwiększona lub zmniejszona ilość oddawanego moczu

· Ze strony układu rozrodczego: wypływ z pochwy, powiększenie jąder

·  Zmiany skórne: wyłysienia, świąd, zaczerwienienie skóry, białe łuski na skórze, strupy w uszach, strupy na nosie, wargach, powiekach, zewnętrznych narządach płciowych, ropnie, rany

· Ze strony oczu: nadmierne łzawienie, wypływ ropny, zaczerwienienie spojówek, wytrzeszcz, mrużenie oka,  zmętnienie soczewki 

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Antykoncepcja u królików

Owariohisterektomię (usunięcie jajników, jajowodów i macicy) u samic wykonuje się po osiągnięciu dojrzałości płciowej, czyli około 5 miesiąca życia.

Zabieg zalecany jest ze względu na:

·  zmniejszenie ryzyka wystąpienia zapalenia macicy (bardzo częste u nierodzących regularnie samic powyżej drugiego roku życia),

·     nowotworów narządów płciowych i gruczołu mlekowego,

·     ciąż urojonych,

·     poza tym przeciwdziała niechcianej ciąży i łagodzi agresję terytorialną.

Samce kastruje się (usunięcie jąder i nasieniowodów) po ukończeniu 3 miesięcy. Zabieg przeprowadza się głównie ze względów behawioralnych:

·  w celu wyeliminowania takich zachowań jak: znaczenie terenu moczem, gryzienia, zachowań seksualnych wobec właścicieli, walk samców.

 

Informacje i zalecenia przed zabiegami:

· u młodych zwierząt zalecane jest wykonanie minimum badania morfologii krwi,

· w przypadku zwierząt starszych zalecane jest pełne badanie krwi,

·   nie stosujemy głodówki przedoperacyjnej,

·   operacja wykonywana jest w narkozie ogólnej

w przypadku zwierząt zdrowych, z prawidłowymi wynikami krwi, są to zabiegi bezpieczne

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Profilaktyka królików

Szczepienia przeciwko myksomatozie i pomorowi króliczemu:

-         myksomatoza: śmiertelna choroba przenoszona przez komary i pchły, której objawami są m. in. galaretowaty obrzęk głowy, powiek, zewnętrznych narządów płciowych, okolic uszu, oczu, nosa i kończyn, gorączka, trudności w oddychaniu.

-         pomór króliczy: śmiertelna choroba, do zachorowań dochodzi przez kontakt bezpośredni z chorym królikiem, jego odchodami i wydzielinami lub kontakt pośredni, np. ze ściółką, pokarmem i wodą, wirus przenoszony jest też przez inne zwierzęta. Objawy (m.in. pienisty lub krwisty wyciek z nosa, duszność, nieskoordynowane ruchy_, porażenie kończyn) są nagłe i ostre.

Większość przypadków kończy się śmiercią przed rozpoczęciem leczenia.

Pierwsze szczepienie przeciwko obu chorobom wykonujemy po osiągnięciu przez królika masy ciała ponad 500 g (około 3 m-ce), kolejne raz do roku, ewentualnie co 6 - 9 m-cy, w zależności od użytej szczepionki.

Pasożyty wewnętrzne:

·         Encephalitozoon cuniculi: pasty podawane przez 9 dni doustnie co 6 m-cy

·         na podstawie wyniku badania kału preparaty w iniekcji lub płynie  

Pasożyty zewnętrzne:

·       Pchły: preparat spot on aplikowany co 1 miesiąc lub proszek sypany na skórę co tydzień

·         Świerzbowiec uszny: preparat spot on aplikowany 2-krotnie na skórę co miesiąc lub preparat w iniekcji podawany kilkakrotnie w odstępach tygodniowych

·   Łupież wędrujący: preparat w iniekcji podawany kilkakrotnie w odstępach tygodniowych

Profilaktyczne wizyty, badanie krwi (morfologia i biochemia), rtg zębów i usg jamy brzusznej

Nawet jeśli wydaje nam się, że naszemu pupilowi nic nie dolega, zalecane są wizyty kontrolne minimum raz na pół roku (np. przy okazji odrobaczania), aby lekarz mógł zbadać i ocenić stan zdrowia królika. Warto też okresowo wykonywać badania krwi,  aby móc w porę wychwycić schorzenia, które mogą jeszcze nie dawać objawów klinicznych. U zwierząt powyżej roku zaleca się wykonanie pełnego badania stomatologicznego z rtg czaszki, a u zwierząt powyżej trzeciego roku życia badania usg jamy brzusznej.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Żywienie królików

Wskazane jest podawanie pokarmu niskokalorycznego i wysokowłóknistego, przewód pokarmowy królika musi być stale wypełniony. Dieta uboga w błonnik może powodować zaburzenia perystaltyki, zmiany flory bakteryjnej i pH przewodu pokarmowego, niedrożność spowodowaną spożyciem sierści oraz nadmierny wzrost zębów.

Króliki zjadają swoje odchody (cekotrofy – kał nocny), które zawierają witaminy, aminokwasy, lotne kwasy tłuszczowe i mikroorganizmy.

  

Elementy diety:

1. Siano: zawiera duże ilości włókna, zwierzęta powinny mieć do niego stały dostęp, najlepiej, aby było w paśniku lub podwieszanej kuli 2. Warzywa: seler naciowy, marchew (korzeń i liście), pietruszka (korzeń i liście), papryka, rzodkiewka (korzeń i liście), rzodkiew, buraki (korzeń i liście), cukinia, brokuły (głównie liście i łodygi), cykoria, rukola, endywia, eskarola, sałata rzymska, kabaczek, dynia, pasternak, szparagi, słodki groszek ogrodowy (strąki), karczoch, koper włoski 3. Zioła i rośliny łąkowe: mniszek lekarski, koniczyna, bazylia, babka lancetowata i szerokolistna, chaber bławatek, melisa, pokrzywa, oregano, koper, szałwia, rozmaryn, tymianek, kolendra, ogórecznik, tymotka, rumianek 4. Kwiaty: nagietek, stokrotka, róża, chaber bławatek, malwa, mniszek lekarski
5. Granulat: składa się ze zmielonych i sprasowanych części roślin, zaletą granulatu w stosunku do karmy typu musli jest to, że królik nie może wybierać smakołyków i otrzymuje pełnowartościowy pokarm. Granulat powinien zawierać 20­ - 25% włókna, 13 - 15% białka, < 2% tłuszczy 6. Owoce: podajemy w ograniczonych ilościach, ponieważ zawierają dużo cukrów

Należy unikać:

kolb, dropsów, wapienek, „ludzkiego jedzenia” (np. chleb, ciastka, czekolada, mięso, cola, kawa, mleko i przetwory mleczne, czyli jogurty, serki), kapusty, sałaty lodowej, cebuli, pora, szczypioru, czosnku, ziemniaków, fasoli, soczewicy, soi, skórki owoców cytrusowych, rabarbaru, mieszanek zbóż, pestek i orzechów

Ilość i rodzaj podawanej karmy zależy od wieku królika.

Dla zwierząt od 8 tygodni do 6 - 8 miesięcy wskazany jest nieograniczony dostęp do siana, granulatu i wody.

Po skończeniu 3 miesięcy do diety wprowadzamy stopniowo świeży pokarm (warzywa i zieleninę).

W przypadku dorosłego królika granulat powinien zostać ograniczony do 2 łyżek stołowych na dzień, ilość warzyw powinna za to zostać zwiększona do 1,5 - ­ 2 szklanek na dobę.

Nową karmę i świeży pokarm zawsze wprowadzamy stopniowo.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC