Translate

wtorek, 29 sierpnia 2017

Odmiany barwne szynszyli część 2



Brązowa aksamitna - powstaje ze skrzyżowania osobnika beżowego z czarnym aksamitnym,  czekoladowo-brązowe futerko na głowie, karku i grzbiecie, beżowe boki, biały brzuszek. Uszy beżowo-różowe, oczy ciemnoczerwone, na przednich łapach poprzeczne ciemne paski.

Biało-różowa – białe umaszczenie z morelowym odcieniem. Kolor oczu czerwony lub porzeczkowy, uszy różowe.

Biało-różowa aksamitna - połączenie pink white z odmianą aksamitną. Futerko białe, na grzbiecie i głowie aksamitne z lekkim beżowym prześwitem. Różowe uszy i czerwone oczy.

Biała Ebony - połączenie odmiany białej dominującej lub  biało-różowej z odmianą Ebony. Umaszczenie biało-popielate w różnych konfiguracjach, oczy czarne, uszy popielate.

Ebony aksamitny - skrzyżowanie Ebony z odmianą aksamitną. Futerko z widocznym czarnym aksamitnym woalem na grzbiecie i głowie oraz z jaśniejszym pasmem odcięcia od brzucha.

Tany / Pastel – to połączenie odmiany beżowej z Ebony. Występuje w odcieniach od jasnobeżowego przez ciemnobeżowe, brązowe, po intensywnie czekoladowe. Uszy różowo-beżowe, oczy czerwone do brązowych.

Biały Tan - połączenie Tan z odmianą białą. Futerko w kolorze białym z odcieniem beżowym lub brązowym. Uszy jasne, różowe, oczy czerwone.

Tan aksamitny -  połączenie Tan z odmianą aksamitną. Futro w różnych odcieniach brązu i beżu z widocznym delikatnie ciemniejszym  aksamitnym woalem na grzbiecie i głowie. Uszy jasne, różowe, oczy czerwone.

Tan homozygotyczny - połączenie Tan z odmianą beżową homozygotyczną. Futro o odcieniu jasnobrązowym.

Biała Wilsona aksamitna - połączenia odmiany białej Wilsona z aksamitem. Futro biało-czarne. Uszy szare, oczy czarne.



lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 22 sierpnia 2017

Odmiany barwne szynszyli część 1

Jedyną naturalną odmianą barwną szynszyli jest standard, pozostałe powstały w wyniku mutacji genetycznych.

Standard – niebieskawo-szara w grzbietowej części ciała z białym pasem brzusznym. Wyróżnia się 3 typy barwne: ciemny, średni i jasny. Szare uszy, czarne oczy.

Czarna aksamitna
 - aksamitne futerko, wyraźna czarna maska na głowie, czarny grzbiet, boki jaśniejsze, śnieżnobiały brzuch. Oczy czarne, uszy popielate, poprzeczne ciemne paski na przednich łapkach.

Beż Towera - osobniki homozygotyczne (oboje rodziców beżowe) mają ubarwienie jasnobeżowe, oczy czerwone; osobniki heterozygotyczne mają futerko nieco ciemniejsze, barwy od lawendowej do czekoladowej, oczy mają odcień od różowego do ciemnoczerwonego lub brązowego. Obydwie odmiany mają białe brzuchy i różowe uszy.

Biała Wilsona -  białe ubarwienie. Oczy i obrzeża uszu są czarne.

Ebony / Mahoniowe - osobniki mają czarne umaszczenie tułowia, łącznie z grzbietem i bokami, oraz brzuszka. Występują w wariancie Extra Dark (homozygotyczne) lub o różnych nasileniach czarnej barwy: wariant dark, medium oraz light (heterozygotyczne). Mają czarne oczy, uszy od popielatych po czarne.

Beżowa Polska – futro jest jasnobeżowe, a na brzuchu białe. Oczy czerwone.

Beżowa Recesywna - barwa futra nieco ciemniejsza niż u beżowych polskich, o różowym odcieniu. Oczy czarne lub brunatne.


Fioletowa - ciemnofioletowe zabarwienie na grzbiecie, szarawo-niebieskie boki, biały brzuch.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 15 sierpnia 2017

Warunki utrzymania szynszyli


Klatka czy woliera dla szynszyli powinna być odpowiednio wysoka (minimalnie 70cm w przypadku jednego osobnika), by zapewnić możliwość skakania i zabawy.
Należy umieścić w niej:
poidełko,
miseczkę na pokarm (metalową lub ceramiczną),
paśnik na siano,
kuwetę,
półki,
domek.
Klatka nie powinna znajdować się w miejscu narażonym na przeciągi, hałasy lub wysoką temperaturę.



Podstawowym zabiegiem w higienie futra szynszyli są kąpiele piaskowe. W tym celu wstawiamy do klatki pojemnik ze specjalnym piaskiem (popiół wulkaniczny) na tyle duży, by szynszyla miała możliwość wytarzania się w piasku. Jeśli szynszyle nie mają problemów z przesuszoną skórą, piasek można umieszczać w klatce codziennie na czas 20-30min. Zbyt długi dostęp do piasku może spowodować jego zanieczyszczenie obchodami szynszyli lub wysuszanie skóry. Przy niedostatku kąpieli piaskowych futerko staje się tłuste i skołtunione.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 8 sierpnia 2017

Szynszyla jako nowy domownik



Po przybyciu do nowego domu najlepiej dać szynszyli około tygodnia spokoju i pozwolić jej na zapoznanie się z nowym otoczeniem i domownikami. Są to zwierzęta płochliwe i nieufne, więc zachowujemy się przy nich spokojnie i cicho, wykonujemy łagodne ruchy. Początkowo możemy podawać szynszyli z ręki smakołyki, np. orzech włoski, laskowy, migdały,  suszone zioła i owoce dzikich krzewów,  po czym możemy spróbować ją pogłaskać. Dopiero później próbujemy wyciągać ją z klatki. Początkowo zwierzak może prychać i gryźć, ale nie powinno nas to zniechęcać. Schwytanie malucha, gdy nadchodzi czas powrotu do klatki, może być trudne i stresujące, dlatego próbujemy zwabić go smakołykiem. Nie każdą szynszylę da się nauczyć reakcji na imię, ale można podjąć taką próbę, wymawiając przy każdym kontakcie jej imię. Nie powinniśmy ich na siłę łapać,  głaskać czy trzymać na kolanach. Z czasem gryzoń sam będzie szukał pieszczot i będzie chciał, aby podrapać go za uszami czy pod pyszczkiem.


Szynszyle to zwierzęta stadne,  więc warto pomyśleć o dokupieniu towarzysza. Standardowo trudniej łączy się samice niż samce, a także osobniki w okresie dojrzewania (6-12 miesięcy). Jednak większość zależy od charakteru i temperamentu zwierząt. Oczywiście nie łączymy osobników chorych.

W celu przyzwyczajenia do siebie dwóch szynszyli należy umieścić je w oddzielnych klatkach stojących obok siebie. W ten sposób gryzonie przyzwyczają się do swojego widoku i zapachu. Później wypuszczamy je razem na neutralny teren. Czynność tę powtarzamy, aż zauważymy, że szynszyle się akceptują i nie wykazują wobec siebie zachowań agresywnych. Wtedy można spróbować umieścić je w jednej klatce. 


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC


wtorek, 1 sierpnia 2017

Podstawowe informacje o szynszylach


            Szynszyla to gryzoń, który na wolności występuje prawie wyłącznie na terenie Reserva Nacional Las Chinchillas w Chile i jest uznany za gatunek krytycznie zagrożony. Zwierzęta te żyją średnio 15-20 lat, a ich masa ciała waha się między 300-700g. Prowadzą nocny tryb życia. Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 8 miesięcy.


Planując zakup/adopcję szynszyli nie możemy kierować się tylko ślicznym wyglądem zwierzaka,  jego przepięknym futerkiem i zabawnym usposobieniem. Jak w przypadku każdego żywego stworzenia musimy zdawać sobie sprawę, że nie jest to pluszowa zabawka i że pojawienie się szynszyli w domu wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Należy odpowiedzieć sobie na pytanie czy dysponujemy podstawową wiedzą, odpowiednią ilością czasu, miejsca, budżetem na utrzymanie i, w razie potrzeby, na leczenie zwierzaka. Zakupu szynszyli najlepiej dokonać u hodowcy, ewentualnie w dobrym sklepie zoologicznym. Dobrą opcją jest też adopcja. Kupowana szynszyla powinna mieć co najmniej 3 miesiące, jeśli jest młodsza może mieć to konsekwencje zdrowotne ze względu na nie w pełni wykształcony układ immunologiczny.



lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 25 lipca 2017


 Choroby tchórzofretek


Nadczynność nadnerczy

Przyczyną jest stymulacja komórek płciowych w obrębie nadnerczy  przez hormony FSH i LH. Predysponuje do tego sterylizacja/kastracja, nadmiar sztucznego światła (stymulujący wytwarzanie hormonów). Choroba  objawia się symetrycznym łysieniem w tylnych częściach  ciała postępującym do przodu, świądem, zaczerwienieniem i grudkami w części grzbietowej karku i między łopatkami, zanikiem mięśni. Poza tym może wystąpić nasilenie zachowań seksualnych u samców, a u samic powiększenie warg sromowych, śluzowo - ropny wypływ i wtórne zapalenie pochwy. Choroby nadnerczy wtórnie mogą przyczyniać się do toksycznego uszkodzenia szpiku kostnego, niedrożności dróg moczowych u samców wynikającej z powiększenia się gruczołu krokowego. U fretki z podejrzeniem nadczynności nadnerczy zalecane jest wykonanie przede wszystkim badania USG. W leczeniu stosuje się środki farmakologiczne lub wykonuje chirurgiczne usunięcie zmienionego nadnercza.
Nasuwa się zatem wątpliwość, czy, skoro  kastracja/sterylizacja jest czynnikiem predysponującym do rozwoju chorób nadnerczy, warto dokonywać antykoncepcji chirurgicznej u fretek? Odpowiedź brzmi twierdząco, ponieważ u samic usunięcie jajników zapobiega zaburzeniom hematologicznym będącym konsekwencją uszkodzenia szpiku kostnego w wyniku długotrwałego działania estrogenów podczas rui przetrwałej. Warto jednak rozważyć wszczepienie implantu zamiast zabiegu chirurgicznego lub odsunięcie w czasie zabiegu sterylizacji/kastracji z jednoczesnym wszczepieniem implantu w krótkim okresie po operacji.

Insulinoma

Insulinoma to nowotwór komórek beta wysp trzustkowych, charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem insuliny, co prowadzi do zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Uważa się, że jednym z czynników predysponujących może być dieta bogata w węglowodany i predyspozycje genetyczne. Choroba objawia się spadkiem aktywności, zmniejszeniem masy ciała, ospałością, chwiejnym krokiem, osłabieniem kończyn miednicznych, niską temperaturą ciała, ślinieniem się, drgawkami. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi oscyluje w granicach 94-207mg/dl, po głodówce 90-125mg/dl. Poziom glukozy poniżej 70 mg/dl oznacza hipoglikemię. Poziom glukozy powinien być badany co kilka dni (początkowo, jeśli to możliwe, nawet codziennie), w ciągu 4 godzin od spożycia posiłku. W leczeniu stosuje się leki podnoszące poziom glukozy we krwi i/lub leki hamujące wydzielanie insuliny.


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

poniedziałek, 29 maja 2017

Co powinno nas zaniepokoić?


W razie podejrzenia choroby u naszego pupila należy bezzwłocznie udać się na wizytę do lekarza weterynarii. Poniżej przedstawione zostały objawy, które powinny wzbudzić naszą czujność:

Ze strony układu pokarmowego: wymioty, biegunka, spadek masy ciała, ślinienie się
Ze strony układu oddechowego: utrudnione oddychanie, wypływ z jamy nosowej, kichanie, duszność, kaszel  
Objawy skórne: wyłysienia, grudki, strupy, świąd, potrząsanie głową
Ze strony układu moczowego: bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, krwiomocz
Ze strony układu rozrodczego: obrzęk sromu, obrzęk jąder
Zmiany w zachowaniu: spadek aktywności, zwiększona senność, utrata przytomności
Ze strony układu krążenia: blade błony śluzowe,  wychłodzenie


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 16 maja 2017

Antykoncepcja fretek


Antykoncepcja powinna być zastosowana po osiągnięciu dojrzałości płciowej, czyli w wieku ok. 10­-12 miesięcy. W przypadku samic możemy zastosować antykoncepcję wcześniej, już w wieku 5-6 m-cy, jeżeli wystąpi ruja (antykoncepcja hormonalna przed lub w 1-szym tygodniu rui lub po przerwaniu farmakologicznym rui, a chirurgiczna po przerwaniu farmakologicznym rui). Ważne, aby u samic nie czekać, aż ruja się zakończy !!!!!! 
U samic zalecana jest ze względu na możliwość wystąpienia rui przetrwałej, która może prowadzić do uszkodzenia szpiku kostnego, anemii i ostatecznie śmierci zwierzęcia oraz nowotworów i ropomacicza.  U samców eliminuje zachowania płciowe. U obu płci znacząco zmniejsza charakterystyczny zapach zwierzęcia. Przed zastosowaniem antykoncepcji wskazane jest wcześniejsze badanie krwi. 


Istnieją dwa rodzaje antykoncepcji: hormonalna i chirurgiczna.
Antykoncepcja hormonalna polega na wszczepieniu implantu Suprelorin (substancja czynna: deslorelina), który hamuje produkcję hormonów płciowych (estrogenu u samic i testosteronu u samców). Zalecana jest w przypadku, gdy nie ma chorób wymagających leczenia chirurgicznego lub stan zdrowia nie pozwala na przeprowadzenie operacji i/lub podania narkozy.
Antykoncepcja chirurgiczna polega na usunięciu jajników, jajowodów i macicy u samic lub usunięciu jąder i nasieniowodów w przypadku samców. Operacja jest wykonywana pod narkozą, zalecana w przypadku chorób układu rozrodczego (guzy, ropomacicze), może predysponować do rozwoju nadczynności nadnerczy u obu płci w starszym wieku. 

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 9 maja 2017

Profilaktyka fretek


Zgodnie z zasadą, że lepiej zapobiegać, niż narażać nasze zwierzęta na choroby, zalecane jest rutynowe szczepienie, zwalczanie pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych, okresowe wizyty u lekarza weterynarii i badania krwi.

Fretki szczepimy głównie przeciwko nosówce. Jest to śmiertelna choroba przenoszona drogą pokarmową lub przez wdychane powietrze, bezpośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami i przedmiotami. Objawami są: obrzęk i zapalenie spojówek, gorączka, ropny, żółto-zielony wypływ z oczu i nosa, zaczerwienienie i podbarwiona na pomarańczowo wysypka w okolicy brody i pach, kaszel.
W Polsce nie ma wymogu prawnego szczepienia fretek przeciwko wściekliźnie. Szczepienie jest obowiązkowe w przypadku wyjazdu za granicę (wymogi unijne) albo jeśli fretka często przebywa na terenach, gdzie jest ryzyko występowania wścieklizny, np. tereny leśne.












Proponowany schemat szczepień:

·    8-10 tydzień nosówka
·    12-14 tydzień nosówka
·    16-18 tydzień wścieklizna (jeżeli jest takie wskazanie)
·    następne szczepienie przypominające za rok, a kolejne powtarzamy co dwa lata

Na pasożyty wewnętrzne (płazińce, obleńce, pierwotniaki) narażone są szczególnie osobniki młode lub przebywające w towarzystwie psów i kotów. W celu odrobaczania stosuje się preparaty w pastach, spot-on lub tabletki podawane co 6 m-cy.
Fretki mogą zostać także posiadaczami pasożytów zewnętrznych, takich jak pchły (zwalczane preparatem spot on lub sprayem aplikowanym co 2 miesiące), kleszcze (zwalczane preparatem spot on lub sprayem aplikowane co 1 miesiąc), świerzbowiec uszny (zwalczane preparatem spot on lub w iniekcji), świerzbowiec drążący i nużeniec (zwalczane preparatem w iniekcji podawanym kilkakrotnie w odstępach tygodnia).

U zwierząt starszych, czyli powyżej 4 roku życia, zalecane jest coroczne badanie ogólne wraz z pełnym badaniem krwi i usg jamy brzusznej

Do profilaktyki należy również kontrolowanie ilości osadu/kamienia nazębnego i usuwanie go w razie konieczności, co zapobiega rozwojowi chorób.


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

poniedziałek, 27 marca 2017

Żywienie fretek


Podstawą żywienia tchórzofretek są białka i tłuszcze zwierzęce, prawidłowa dieta zawiera 30-40% białka, 20-30% tłuszczu. To drapieżnik mięsożerny, dlatego zalecana jest dieta BARF (Biologically Appropriate Raw Food) - świeże, surowe mięso wraz z kośćmi, skórą i tłuszczem. Należy starać się, aby dieta była urozmaicona. Podając jeden gatunek mięsa istnieje ryzyko, że nie dostarczymy odpowiednich ilości protein, tłuszczu i wszystkich aminokwasów egzogennych. Fretka powinna być żywiona głównie mięsem jasnym i różowym (kurczak, indyk, królik, żabie udka, jagnięcina, baranina, kaczka, dzik). Około 10% diety może stanowić  mięso czerwone (cielęcina, wołowina, konina). Ważne jest, aby mięso podawać wraz z kośćmi, które są źródłem łatwo przyswajalnego wapnia i innych składników mineralno-witaminowych. W przypadku karmienia fretki mięsem bez kości konieczne jest stosowanie ich zamienników oraz suplementów witaminowo-mineralnych. Podroby (żołądki, ozory, wątroby, nerki, móżdżki itd) nie powinny stanowić więcej niż 15% diety. Poza tym pokarm możemy uzupełniać o myszy, jaja przepiórcze i żółtko jaja kurzego, ryby morskie (1-5% diety, nie wszystkie gatunki, w małych ilościach), hemoglobinę wołową, mielone siemię lniane, taurynę, algi, sól himalajską, olej z pierwszego tłoczenia na zimno (maksymalnie 1 łyżeczka dziennie), np.  lniany,  tran,  oliwę z oliwek. Fretce są zbędne węglowodany (mogą stanowić ok. 1% diety), dlatego owoce i warzywa traktujemy jako marginalny smakołyk. Zwierzakowi należy zapewnić stały dostęp do wody.


Dorosła tchórzofretka zjada około 150 g pokarmu dziennie. Ilość ta zależy od płci, wieku, kondycji i aktywności zwierzęcia, pory roku, temperatury otoczenia, rodzaju mięsa. Mięso podajemy jeden, dwa lub trzy razy dziennie i pamiętamy o wyrzucaniu niezjedzonych resztek pokarmu z poprzedniego posiłku.
Najbardziej wartościowe jest mięso surowe i świeże. Mięso gotowane traci wartości odżywcze, minerały i witaminy. Fretce możemy podać mięso w postaci całych tuszek mniejszych ssaków, ptaków lub płazów (żab), w tym kilkudniowe oseski (taki pokarm zawiera wszystkie składniki odżywcze i pomaga w walce z kamieniem nazębnym), poćwiartowane na kawałki tuszki i mięsa średnich i dużych ptaków oraz ssaków (taki pokarm jest uboższy o płyny ustrojowe i narządy wewnętrzne, co wiąże się z koniecznością suplementacji), mielone tuszki i mięsa (taki pokarm nie przyczynia się do higieny jamy ustnej, może być stosowany okresowo i krótko dla maluchów i fretek powracających do zdrowia).
Fretki nie wolno karmić surową wieprzowiną ze względu na możliwość zachorowania na chorobę Aujeszkyego. Poza tym nie podajemy warzyw kapustnych, cebuli, awokado, roślin strączkowych, mleka i produktów mlecznych, przypraw, czekolady, kakao, przetworzonej żywności (wędliny, parówki, kiełbaski), chipsów, herbaty, kawy, alkoholu, owoców cytrusowych.
Jeśli  decydujemy się na podawanie suchych karm, to wybierajmy takie, które zawierają 32–38% białka (pochodzenia zwierzęcego), 18–22% tłuszczu (pochodzenia zwierzęcego), do 3,5% włókna, do 7% popiołu. W takiej karmie, jako pierwszy składnik powinno być mięso, a wśród pierwszych trzech składników nie powinno być  kukurydzy, soi ani mięsa rybiego.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC


niedziela, 5 marca 2017

W poczekalni u lekarza


Nawet, gdy Wasz pupil grzecznie chodzi na smyczy lub siedzi na ramieniu, na czas wizyty u lekarza, najlepiej zapakować go do transporterka. W naszej poczekalni spotkać można bardzo różnorodne gatunki, a niektóre z nich nie dogadują się ze sobą najlepiej. Spotkanie z, nawet najsympatyczniejszą, fretką będzie dla królika bardzo stresujące. Grzeczny na co dzień szczurek może spanikować na widok papugi, trudno też wymagać opanowania od drapieżników, gdy przed nosem bryka im potencjalny obiad. Chcielibyśmy, aby każdy z pacjentów mógł czuć się bezpiecznie w naszej poczekalni, dlatego prosimy o wzajemny szacunek i wyrozumiałość - transporterek powinien być tutaj obowiązkowym elementem savoir vivre. Warto pamiętać, że do lekarza przychodzą zwierzęta zarówno zdrowe, jak i chore i ich wzajemny kontakt również jest niewskazany.

Wybór transportera
Dobry transporter to podstawa. Powinien być takiej wielkości, by zwierzę mogło się w nim swobodnie ułożyć czy obrócić, nie powinien być jednak zbyt duży - nadmierna przestrzeń nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa i odpowiedniej stabilności podczas transportu. Jeżeli przewozimy kilka zwierząt, należy każdemu z nich zapewnić odpowiednio dużo miejsca, aby uniknąć konfliktów. Nigdy nie należy przewozić razem zwierząt obcych sobie lub agresywnych. Przy zakupie transportera warto przetestować sposób jego otwierania - zbyt mały otwór, czy brak możliwości demontażu transportera sprawi, że wyjęcie zwierzęcia w gabinecie może być nie lada wyzwaniem.

Znalezione obrazy dla zapytania transport królika
Dobry transporter powinien mieć dużą przestrzeń wentylacyjną, ma to znaczenie szczególnie przy wysokich temperaturach, gdy źle wentylowane pojemniki stają się nieznośnie duszne.

Warto wcześniej sukcesywnie przyzwyczajać zwierzaka do transportera. W tym celu można
na stałe umieścić transporter na wybiegu i, wkładając do środka smakołyki, zachęcać zwierzaka, by sam wchodził do środka i traktował go jako swoją bezpieczną norę.

W sytuacji awaryjnej rolę transportera może odegrać kartonowe pudełko lub inny pojemnik, ważne, aby miał odpowiednią wentylację i zabezpieczał zwierzę przed ucieczką.



Drobne ssaki
Wnętrze transporterka dla ssaków najlepiej wyścielić chłonnym materiałem, takim jak: podkład higieniczny, drybed lub pellet. Warto zapewnić zwierzakowi schronienie - w tym celu świetnie sprawdzi się kocyk lub materiałowa norka - docenią to szczególnie szczurki i fretki. Zwierzętom roślinożernym warto dołożyć niewielką ilość sianka, a zamiast poidła, kawałek świeżego warzywa - np ogórek, marchewka, dzięki czemu unikniemy rozlania wody. Zimą transporterek należy zawinąć w koc lub specjalny ocieplacz, aby ochronić pupila przed chłodem. Warto też zaopatrzyć się w termofor - szczególnie na podróże komunikacją miejską.

Gady
Dla zwierząt zimnokrwistych najważniejsze podczas transportu jest zachowanie odpowiedniej temperatury. Transporter nie musi być tak dobrze wentylowany jak dla ssaków, ale powinien zapewniać dobrą izolację termiczną - bardzo dobrze sprawdzają się pojemniki styropianowe. Warto podkreślić, że gady nie są w stanie samodzielnie wytworzyć dostatecznie dużej ilość ciepła, by utrzymać stałą temperaturę ciała, dlatego zawinięcie ich w koc nie wystarczy! Obowiązkowo należy zapewnić źródło ciepła - termofor lub chociaż butelkę z ciepłą wodą. Ma to kluczowe znaczenie podczas chłodnej pogody. Żółwie wodno-lądowe należy przewozić bez wody! Niemożliwością jest utrzymanie jej właściwej temperatury podczas transportu przez większą część roku, co stwarza duże ryzyko wychłodzenia zwierzęcia.

Ptaki
Transporter dla ptaka powinien zapewniać mu swobodę ruchu, niekoniecznie jednak latania - przestraszony ptak mógłby zrobić sobie krzywdę rozbijając się po dużej klatce podczas podróży. Małe ptaki można z powodzeniem transportować w kartonikach z otworami wentylacyjnymi lub drewnianych skrzynkach. Dla dużych ptaków dobrze sprawdzają się transportery dla psów. Do klatki warto włożyć smakowity posiłek na drogę, taka przekąska pozwala ptakom rozładować stres. Podczas chłodnej pogody transporter należy nakryć kocem dla ochrony przed zimnem i wiatrem.


Na koniec anegdotka z morałem - przed wyruszeniem w drogę upewnijcie się nie tylko, czy zwierzak jest bezpiecznie zapakowany, ale też czy będzie możliwość wyciągnięcia go w gabinecie. Kiedyś do naszej przychodni zajechała poważnie ranna papużka. Na miejscu okazało się, że właściciel przykręcił wieko transportera śrubkami jednak...nie wziął ze sobą śrubokręta. Po gorączkowych poszukiwaniach w końcu udało nam się znaleźć w lecznicy odpowiednie narzędzie i rozbroić klatkę, aby udzielić ptakowi niezbędnej pomocy. Z całej historii papużka wyszła na szczęście cała i zdrowa, a my mamy na wyposażeniu śrubokręt, na wszelki wypadek.....
lek.wet.Dorota Kramek i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

niedziela, 26 lutego 2017

Odmiany barwne tchórzofretek


Dzięki selektywnej hodowli uzyskano wiele odmian kolorystycznych, które różnią się nie tylko barwą, ale również długością okrywy włosowej, rozłożeniem maski, kolorem oczu i nosa. Najczęściej tchórzofretki występują w trzech odmianach barwnych: standard, cynamonowa, albinos. 

Standard (tchórz) - włosy pokrywowe są czarno-brązowe, a podszycie brązowe, żółte lub białe. Boki ciała, gdzie prześwitują włosy podszyciowe, są jaśniejsze, a głowa, grzbiet, kończyny i ogon  prawie czarne. Uszy i sierść wokół nosa są jasne, za oczami jasne plamy w kształcie półksiężyca. Maska na głowie ciemna. Oczy są ciemne. Odmiana standard występuje w wielu tonacjach. Wyróżniamy tchórza  klasycznego, czarnego podpalanego,  brązowego.

Cynamon - włosy pokrywowe jasnobrązowe do rudych, czasami szare, a podszycie jasnożółte lub białe. Oczy  czarne lub burgundowe.

Albinos - włosy, skóra, oczy i pazury pozbawione są pigmentacji. Zwierzę ma białą lub żółto-białą okrywę włosową, nos różowy. Brak maski.

Rzadziej spotykane odmiany barwne:

Biała czarnooka - włos pokrywowy i podszerstek jednakowo białe. Oczy czarne lub ciemnorubinowe, nos różowy.

Srebrna - włosy pokrywowe w kombinacji koloru białego, czarnego i popielatego, podszerstek najczęściej biały. Oczy czarne, nos różowy lub łaciaty.

Czekoladowa - włosy pokrywowe barwy brązowej do ciemnobrązowej. Podszerstek kremowy do jasnopomarańczowego, maska brązowa, nos brązowy, oczy czarne lub ciemnoburgundowe, nos brązowy

Czarna jednobarwna - włos pokrywowy w kolorze głębokiej czerni. Oczy czarne, nos czarny.

Panda - biała głowa. Kolor biały do jasno - kremowego ciągnący się do łopatek oraz w formie szerokiego śliniaka na pierś. Oczy burgundowe lub czarne, nos różowy. Brak maski.  Białe skarpetki, końcówka ogona, plamy na brzuchu i wewnętrznej stronie ud.

Dodatkowe cechy występujące przy różnych odmianach barwnych:

Angora - długie włosy pokrywowe. Podszerstek słabo wykształcony lub brak. Nos duży. Występują we wszystkich odmianach barwnych. Pół angora ma mniejszy nos i krótszy włos.

Arlekin - odmiana z białymi skarpetami, występuje również z białym krawatem i białymi plamami na ciele. Obejmuje wszystkie odmiany barwne. Oczy czarne lub burgundowe.

Tips - białe palce. Mogą występować u wszystkich odmian barwnych.

Blaze/Badger - biały pas na głowie, ciągnący się od nasady nosa, przecinający maskę i kończący się za uszami. Występuje w odmianach: standard, cynamon,  srebrny, czekoladowy. Nos różowy. Oczy czarne lub burgundowe. Białe skarpety lub tipsy, białe znaczenia na ciele, w szczególności na ogonie.


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

wtorek, 21 lutego 2017



Warunki utrzymania fretki


     
Tchórzofretki to ruchliwe stworzenia, dlatego należy zapewnić im spory wybieg. Mieszkanie trzeba odpowiednio zabezpieczyć, aby zwierzę nie zjadło czegoś, co może mu zaszkodzić lub nie schowało się w miejscu, gdzie może zrobić sobie krzywdę.

Fretki potrzebują też własnego schronienia, najlepiej w postaci przestronnej klatki. Klatka dla jednego osobnika powinna mieć minimalne wymiary 100x80x50, oczywiście im większa tym lepsza. Powinna mieć solidne zabezpieczenia. Może być dwupiętrowa. Należy umieścić w niej:
-    Miski na jedzenie - najlepiej duże, wykonane z ciężkiej porcelany lub szkła, co zapewni lepszą higienę niż w przypadku pojemników plastikowych i brak zagrożenia zatruciem cynkiem, jak w przypadku misek ocynkowanych
-   Hamaki, szmatki, ręcznik lub koszulkę jako miejsce do wypoczynku

Fretki zwierzę domowe

-     Zabawki, rury
-   Kuwetę - powinna być w miarę możliwości duża i zabezpieczona przed przesuwaniem

Młodą tchórzofretkę można nauczyć korzystania z kuwety. Należy trzymać się kilku prostych zasad:
1.   przed wypuszczeniem fretki z klatki należy przypilnować, aby skorzystała z kuwety i jeśli to zrobi, można nagrodzić ją smakołykiem
2.    zalecane jest, aby w każdym pomieszczeniu,  w którym przebywa fretka była kuweta
3.  jeśli widzimy cofającą się fretkę z uniesionym do góry ogonem to wstawiamy ją do kuwety
4.    dbamy o higienę i sprzątamy kuwetę 2 x dziennie
5.  jeśli fretce zdarza się załatwiać potrzeby fizjologiczne poza kuwetą możemy, po uprzednim wyczyszczeniu, położyć na to miejsce kocyki, legowiska, ewentualnie pokarm lub środki odstraszające


lek.wet. Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

niedziela, 5 lutego 2017

Podstawowe informacje o tchórzofretkach



Tchórzofretka to drapieżnik z rodziny łasicowatych. Pochodzi od dzikiego tchórza, najprawdopodobniej europejskiego. Średnia długość życia to około 6 - 8 lat. Samice osiągają wagę 0,6-1,5 kg, a samce 1-3 kg.

Przed zakupem lub adopcją fretki należy posiadać podstawową wiedzę o jej utrzymaniu i żywieniu. Tchórzofretka jest wspaniałym towarzyszem człowieka, ale opieka nad nią nie jest łatwa. Zwierzak ma swoje humory, jest ciekawy świata, wszędobylski, lubi się chować w różne zakamarki, może czasem ugryźć. Trzeba się też zastanowić, czy jesteśmy w stanie zapewnić jej odpowiednie warunki i poświęcić wystarczającą ilość czasu. Należy również zdawać sobie sprawę, że utrzymanie fretki jest kosztowne. Dodatkowo powinniśmy pamiętać o charakterystycznym zapachu fretki, który niektórym może przeszkadzać.  Przede wszystkim zakup fretki musi być przemyślany, nie może być tylko chwilową zachcianką.



Jeśli już zdecydowaliśmy się na tchórzofretkę, pojawia się pytanie, jak się z nią dogadać i jakie warunki powinniśmy jej zapewnić? Oswajania dokonujemy krok po kroku, z cierpliwością, do niczego jej nie zmuszamy. Dajmy naszemu nowemu podopiecznemu czas na przyzwyczajenie się do nowego otoczenia, klatki i właściciela. Możemy wołać do zwierzaka po imieniu i z czasem będzie on reagował na jego dźwięk, zwłaszcza jeśli nawoływanie będzie kojarzył ze smakołykiem (np. kawałek mięsa, malt-pastą). Zdarza się, że fretki gryzą, zatem nie jest to najlepszy towarzysz dla małych dzieci. W późniejszym czasie zwierzaka oswajamy głaskaniem, wspólnymi zabawami, braniem na ręce, ale wciąż dając  mu swobodę - jeśli nie chce się z nami bawić, nie zmuszamy go do tego.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

poniedziałek, 30 stycznia 2017


Niepokojące objawy, które powinny nas skłonić do wizyty w przychodni weterynaryjnej:



Królik - bubus
-  Ze strony układu pokarmowego: utrata apetytu, spadek masy ciała, brak bobków, biegunka, ślinotok, ropny zapach z pyszczka, trudności w jedzeniu, obrzęk w okolicy twarzowej, wzdęcie powłok brzusznych, otyłość

·  Ze strony układu oddechowego: kichanie, ciężki oddech, wypływ z jamy nosowej, duszność

·  Ze strony układu nerwowego: skręt głowy, ataki drgawkowe, paraliż

· Ze strony układu moczowego: napinanie się przy oddawaniu moczu, niemożność oddawania moczu, krew w moczu, zwiększone pragnienie, zwiększona lub zmniejszona ilość oddawanego moczu

· Ze strony układu rozrodczego: wypływ z pochwy, powiększenie jąder

·  Zmiany skórne: wyłysienia, świąd, zaczerwienienie skóry, białe łuski na skórze, strupy w uszach, strupy na nosie, wargach, powiekach, zewnętrznych narządach płciowych, ropnie, rany

· Ze strony oczu: nadmierne łzawienie, wypływ ropny, zaczerwienienie spojówek, wytrzeszcz, mrużenie oka,  zmętnienie soczewki 

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC