Żywienie szczurów cz. II

W przypadku  żywienia zwierząt geriatrycznych, w czasie rekonwalescencji albo bardzo młodych można pozwolić sobie na częstsze podawanie produktów wysokoenergetycznych i łatwo dostępnych, takich jak kaszka sinlac, kleik ryżowy, gotowany bez soli makaron, ryż, deserki, dania dla niemowląt. Zdecydowanie unikamy karm wysoce przetworzonych, zawierających silnie barwione chrupki z niejasnym składem, kolb, dropsów, wapienek, solanek. Absolutnie nie podajemy zwierzętom produktów z naszego stołu, tłustych, przyprawionych, ani serów. Gdy nasze stado karmione jest zbilansowaną karmą podstawową nie ma potrzeby dodatkowo włączania produktów odzwierzęcych do diety. Warto zadbać o zdrowe żywienie, ruch i prawidłową wagę naszych zwierząt, aby mogły cieszyć się życiem w pełnym zdrowiu. W warunkach domowych warto prowadzić dziennik wagi naszych zwierząt, na wadze kuchennej regularnie sprawdzać masę ich ciała i na bieżąco ją monitorować.

mgr inż. Marta Sabat

 

Żywienie szczurów cz. I

Prawidłowe żywienie ma fundamentalne znaczenie w zdrowym prowadzeniu naszych podopiecznych. Szczury są zwierzętami wszystkożernymi, potrzebują w swojej diecie różnych ziaren zbóż, produktów odzwierzęcych i pokarmów roślinnych. Jak powszechnie wiadomo siekacze szczurów rosną przez całe ich życie, zatem konieczne jest ich regularne ścieranie. Zachodzi to głównie poprzez jedzenie karmy podstawowej. Na rynku mamy kilka naprawdę polecanych mieszanek dla szczurów, które są odpowiednio zbilansowane, urozmaicone  i służą za podstawę diety. Na dobrą mieszankę muszą składać się w odpowiednich proporcjach: zboża i nasiona mączne, nasiona oleiste, orzechy, pestki, rośliny strączkowe, suszone warzywa, owoce, zioła, kwiaty, białko zwierzęce najczęściej w postaci suszonych ryb, skorupiaków, larw. Karma powinna zawierać średnio  12 - 15% białka, 5 - 9% tłuszczu, ok. 5 % włókna, 3 – 4% popiołu. Poleca się stosowanie 1 – 2 łyżek stołowych karmy na dobę na jednego osobnika. Nie dosypujemy karmy, jeśli poprzednia porcja nie została zjedzona. Nie uczymy zwierząt wybrzydzania, ponieważ, aby ich dieta była zbilansowana, muszą zjadać całość serwowanej mieszanki. Dla bardzo opornych i wybrednych stad powstały jednorodne granulaty, które zawierają wszystkie wartości odżywcze w jednej granuli. Zwierzę nie przebiera, nie wyjada smakowitych kąsków, jednak zawsze powinniśmy dążyć do jak najbardziej naturalnych form żywienia. Jako uzupełnienie diety poleca się codzienne podawanie świeżych warzyw i ziół, np.: ogórek, pomidor, papryka, marchewka, pietruszka, koperek, natki. Ze względu na wysoką zawartość cukrów rzadziej podajemy owoce, np.: jabłko, gruszkę, banana, arbuza, melona, śliwki, czereśnie (jednopestkowce koniecznie pozbawione pestek!). Szczurom możemy oferować różne mieszanki suszonych ziół, gałązki drzew, suszony korzeń mniszka lekarskiego. W formie smakołyków, zachęty do kontaktu można podawać gotowany makaron, ryż, różne orzechy, pestki dyni, słonecznika, suszone banany, mączniki. Ważne aby podejść do tego rozsądnie, gdyż są bardzo tuczące, należy czytać składy tych produktów i koniecznie wybierać te niesolone, niedosładzane. Szczurom poleca się podawanie pyłku kwiatowego, który stanowi smaczną przekąskę i bombę witaminową stymulującą układ odpornościowy. W klatce możemy zamontować sepię (kość mątwy) jako uzupełnienie wapnia w diecie.

Zdjęcie przedstawia polecaną dla szczurów karmę podstawową.

mgr inż. Marta Sabat

 

Szczurza wyprawka cz.II

W zależności od ilości zwierząt musimy zaopatrzyć się w odpowiedni transporter, aby bezpiecznie przebyć drogę do nowego domu czy też lekarza weterynarii. W wyprawce ważne jest również przygotowanie o wiele mniejszej, niższej klatki, tzw. chorobówki czy izolatki. Do takiej klatki możemy w razie konieczności przełożyć zwierzę chore, wymagające podawania leków, kontuzjowane, będące po zabiegu chirurgicznym, aby spokojnie mogło dojść do siebie. Musimy rozważyć też kwestię umiejscowienia klatki w naszym domu. Nie może być to miejsce narażone na przeciągi, silne promienie słoneczne, ani w bliskim kontakcie z kaloryferem. Musimy przemyśleć kwestię wybiegów. Szczury to zwierzęta z silną potrzebą eksploracji i 2 godziny dziennie wybiegu to dla nich minimum. Czują się najlepiej, gdy przygotujemy im bezpieczny pokój, w którym mogą swobodnie się poruszać a w razie zagrożenia wchodzić do swojej klatki.

Jako ściółkę najlepiej wybrać drewniany, bezzapachowy pellet albo zrębki wędzarnicze klasy 6 i więcej (bukowe, olchowe, bukowo-olchowe), można pokusić się o stosowanie odpylonych trocin, jednak są bardzo słabo chłonne i ciężko utrzymać porządek. Unikamy stosowania:

·siana, szczury go nie jedzą, a ze względu na swoją słabą chłonność istnieje ryzyko szybkiego gnicia. Siano w przypadku szczurów może być również wektorem pasożytów,

·nieodpylonych trocin złej jakości, są słabo chłonące, ze względu na dużą ilość pyłów i zanieczyszczeń nie są zdrowe dla dróg oddechowych,

·włókien celulozowych, które również nie chłoną wystarczająco, a ich drobne włókna niekiedy mogą gromadzić się w workach spojówkowych silnie drażniąc oczy naszych pupili, zwłaszcza u odmian bezwłosych (fuzz, double rex),

·żwirków sylikonowych, ze względu na wysokie prawdopodobieństwo spożycia przez gryzonia.

 

mgr inż. Marta Sabat

 Szczurza wyprawka cz. I

Jeśli jesteśmy już zdecydowani na przyjęcie w naszych progach nowych domowników, musimy zadbać o wyprawkę. Szczury to bardzo aktywne i często dość spore zwierzęta. Samce wraz z ogonem mierzą czasem ok 40 cm długości i ważą ok 800g. Do swobodnego, nieograniczonego poruszania się potrzebują dużych i odpowiednio wyposażonych klatek. Za minimum dla dwóch szczurków uznaje się wymiar 80 x 50 x 80cm (długość, głębokość, wysokość).  Wymiary te zwiększają się w zależności od liczebności stada. Wiadomo jednak, że im większe lokum, tym większy komfort życia naszych przyjaciół. Zwłaszcza, że aktywne są głównie nocą. Szczury preferują klatki wysokie, w których swobodnie wspinają się na rożne poziomy. Na rynku jest wiele modeli klatek czy wolier, które, spełniając wymogi, idealnie nadadzą się dla szczurów. Jako wyposażenie klatki poleca się używać akcesoriów plastikowych, nie drewnianych. Pozwoli to zachować większą higienę oraz ułatwi czyszczenie czy dezynfekcję. Drewno bardzo szybko przejmuje zapachy odchodów naszych pupili i nie jest możliwe dokładne jego domycie. Szczur jako zwierzę lądowe potrzebuje wielu płaskich, twardych powierzchni. Klatkę najlepiej wyposażyć w plastikowe półki z pochylniami, które zwiększą powierzchnię zamieszkania i pozwolą na urozmaicenie wnętrza. Dają możliwość zamontowania kilku kuwet na różnych poziomach klatki, co znacznie ułatwia nam utrzymanie czystości wewnątrz. Szczury uwielbiają ciemne kryjówki, zatem wskazane jest umieszczanie wielu plastikowych domków, sputników oraz zawieszenie polarowych zestawów hamaków. Szczury bardzo je cenią i chętnie udają się tam na odpoczynek. W klatce nie umieszczamy kołowrotków, ani dysków do biegania. Po pierwsze mają za małe średnice i nie pozwalają na utrzymywanie fizjologicznej pozycji ciała w ruchu, drugą kwestią jest inteligencja szczurów - one są za mądre, aby biec bez większego celu :)

mgr inż. Marta Sabat

Szczury – informacje podstawowe

Coraz częściej wybierając swoich domowych pupili decydujemy się na szczury. Nic dziwnego bowiem są inteligentne, zabawne, aktywne i mocno kontaktowe. Charakteryzują się rozmaitymi odmianami - rodzajem okrywy włosowej (strukturą, kolorem), czy też kształtem uszu. Zwierzęta te żyją średnio od 2 do 3 lat, znane nam są nieliczne wyjątki, które cieszą się dobrą formą powyżej 3,5 roku życia. Aktywne głównie wieczorami i nocą. Szczury są zwierzętami ściśle stadnymi, rekomendowane jest utrzymywanie minimum 2 - 3 osobników w stadach jednopłciowych, bądź mieszanych (kastrowanych). Posiadanie wyłącznie jednego osobnika, ze względu na duży dyskomfort psychiczny, w ogóle nie powinno być brane pod uwagę. Szczur samotny jest bardzo nieszczęśliwy, znudzony i niestety większość swojego czasu przesypia. Nie ma możliwości spełnienia naturalnych potrzeb gatunkowych, realizacji wrodzonych zachowań społecznych oraz interakcji stadnych, takich  jak iskanie, wspólne aktywności oraz sen, budowanie i utrzymywanie hierarchii stada. W niektórych przypadkach obserwuje się wręcz samookaleczanie samotnych zwierząt tego gatunku, które np. maniakalnie wyskubują sobie futerko z łap czy wykazują zachowania stereotypowe. Szczurek taki może również być o wiele bardziej strachliwy i wycofany w kontaktach z człowiekiem, bowiem brakuje mu wsparcia innych szczurzych przyjaciół. To właśnie z towarzyszami swojego gatunku może porozumiewać się, nawet w ultradźwiękach, których my ludzie nie słyszymy! Możemy być wspaniałymi kompanami wybiegów dla naszego stadka podopiecznych, uczyć ich przeróżnych sztuczek, natomiast nigdy nie zastąpimy im towarzystwa drugiego szczura. Stado szczurów to wspaniały przegląd charakterów, gdyż każdy z nich wyróżnia się specyficznymi cechami. Spotkać można różne indywidua, złodziejaszki, które nie zawahają się zatargać do klatki albo kryjówki różnych cennych zdobyczy w postaci kartek, zakrętek, długopisów, czy nawet… znalezionych spodni. Szczury przylepki, które na krok nie odstępują człowieka i chcą zawsze z nim być. Szczurki ninja, które przemykają niezauważone zajęte własnymi sprawami oraz pasibrzuchy, które za swój cel obrały szukanie wyłącznie jedzenia i smakołyków. Z czasem szczurki uczą się reagować na przywołanie przez swojego opiekuna. Zabawnie, prawda? A to tylko mała część ich pomysłów!

Poniżej zdjęcie przedstawiające różne odmiany szczurów, od lewej dumbo fuzz black hooded, po środku standard, standard black hooded oraz dumbo rex siamese red eyed.

mgr inż. Marta Sabat

Żywienie szynszyli

Szynszyle to zwierzęta roślinożerne. Na wolności jedzą źdźbła traw, drobne pędy, korę drzew i krzewów, zioła oraz nasiona.

Żywienie szynszyli w hodowli domowej bazuje na nieograniczonym dostępie do siana i sporej ilości suszonych ziół (m. in. pokrzywa, mniszek lekarski, babka szerokolistna, babka lancetowata, łubin pastewny, tymotka, jasnota biała, nagietek), które powinny stanowić ok 90% podstawy diety naszych pupili. Taki pokarm zawiera dużą ilość włókna, którego niedobór może powodować zaburzenia flory bakteryjnej przewodu pokarmowego i przerosty zębów.

Dodatkowo można podawać gałązki, pędy i korę drzew jadalnych (jabłoń, grusza, brzoza, leszczyna, wierzba, grab) oraz karmę dla szynszyli. Dobra karma zawiera 15 - 35% włókna surowego, 16 - 20% białka, 2 - 5% tłuszczu.

Suszone warzywa, owoce i orzechy powinny stanowić marginalny dodatek do diety gryzonia. Nie należy podawać świeżych owoców i warzyw, kolb.

Układ pokarmowy szynszyli jest delikatny, dlatego wskazane jest, aby zmiany w diecie wprowadzać stopniowo.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Profilaktyka u szynszyli

Ważne jest, aby kontrolować stan zdrowia zwierzęcia u lekarza weterynarii przynajmniej raz na pół roku, należy także wykonywać profilaktyczne badania krwi. Mimo codziennej obserwacji naszego pupila nie zawsze jesteśmy w stanie w porę zauważyć objawy chorobowe, ponieważ zwierzątko będzie próbowało je maskować.

Poniżej przedstawione zostały objawy, których obecność powinna nakłonić nas do wizyty u lekarza weterynarii.

-     ze strony układu pokarmowego: zmniejszony apetyt, ślinienie się, biegunka, bolesność jamy brzusznej, zmniejszone wydalanie kału, wypadnięcie prostnicy, zmniejszenie masy ciała, wzdęcie

-        ze strony oczu: wypływ z worków spojówkowych

-    ze strony układu oddechowego: wypływ z jamy nosowej, kichanie,  utrudniony oddech, nasilona praca tłoczni brzusznej

U szynszyli pasożyty zewnętrzne spotykane są rzadko. Mogą zarażać się pasożytami wewnętrznymi, które wykrywane są na podstawie wyniku badania kału. W celu odrobaczania stosowane są preparaty w iniekcji lub doustnie.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC