Żywienie fretek

Podstawą żywienia tchórzofretek są białka i tłuszcze zwierzęce, prawidłowa dieta zawiera 30-40% białka, 20-30% tłuszczu. To drapieżnik mięsożerny, dlatego zalecana jest dieta BARF (Biologically Appropriate Raw Food) - świeże, surowe mięso wraz z kośćmi, skórą i tłuszczem. Należy starać się, aby dieta była urozmaicona. Podając jeden gatunek mięsa istnieje ryzyko, że nie dostarczymy odpowiednich ilości protein, tłuszczu i wszystkich aminokwasów egzogennych. Fretka powinna być żywiona głównie mięsem jasnym i różowym (kurczak, indyk, królik, żabie udka, jagnięcina, baranina, kaczka, dzik). Około 10% diety może stanowić  mięso czerwone (cielęcina, wołowina, konina). Ważne jest, aby mięso podawać wraz z kośćmi, które są źródłem łatwo przyswajalnego wapnia i innych składników mineralno-witaminowych. W przypadku karmienia fretki mięsem bez kości konieczne jest stosowanie ich zamienników oraz suplementów witaminowo-mineralnych. Podroby (żołądki, ozory, wątroby, nerki, móżdżki itd) nie powinny stanowić więcej niż 15% diety. Poza tym pokarm możemy uzupełniać o myszy, jaja przepiórcze i żółtko jaja kurzego, ryby morskie (1-5% diety, nie wszystkie gatunki, w małych ilościach), hemoglobinę wołową, mielone siemię lniane, taurynę, algi, sól himalajską, olej z pierwszego tłoczenia na zimno (maksymalnie 1 łyżeczka dziennie), np.  lniany,  tran,  oliwę z oliwek. Fretce są zbędne węglowodany (mogą stanowić ok. 1% diety), dlatego owoce i warzywa traktujemy jako marginalny smakołyk. Zwierzakowi należy zapewnić stały dostęp do wody.

Dorosła tchórzofretka zjada około 150 g pokarmu dziennie. Ilość ta zależy od płci, wieku, kondycji i aktywności zwierzęcia, pory roku, temperatury otoczenia, rodzaju mięsa. Mięso podajemy jeden, dwa lub trzy razy dziennie i pamiętamy o wyrzucaniu niezjedzonych resztek pokarmu z poprzedniego posiłku.

Najbardziej wartościowe jest mięso surowe i świeże. Mięso gotowane traci wartości odżywcze, minerały i witaminy. Fretce możemy podać mięso w postaci całych tuszek mniejszych ssaków, ptaków lub płazów (żab), w tym kilkudniowe oseski (taki pokarm zawiera wszystkie składniki odżywcze i pomaga w walce z kamieniem nazębnym), poćwiartowane na kawałki tuszki i mięsa średnich i dużych ptaków oraz ssaków (taki pokarm jest uboższy o płyny ustrojowe i narządy wewnętrzne, co wiąże się z koniecznością suplementacji), mielone tuszki i mięsa (taki pokarm nie przyczynia się do higieny jamy ustnej, może być stosowany okresowo i krótko dla maluchów i fretek powracających do zdrowia).

Fretki nie wolno karmić surową wieprzowiną ze względu na możliwość zachorowania na chorobę Aujeszkyego. Poza tym nie podajemy warzyw kapustnych, cebuli, awokado, roślin strączkowych, mleka i produktów mlecznych, przypraw, czekolady, kakao, przetworzonej żywności (wędliny, parówki, kiełbaski), chipsów, herbaty, kawy, alkoholu, owoców cytrusowych.

Jeśli  decydujemy się na podawanie suchych karm, to wybierajmy takie, które zawierają 32–38% białka (pochodzenia zwierzęcego), 18–22% tłuszczu (pochodzenia zwierzęcego), do 3,5% włókna, do 7% popiołu. W takiej karmie, jako pierwszy składnik powinno być mięso, a wśród pierwszych trzech składników nie powinno być  kukurydzy, soi ani mięsa rybiego.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

W poczekalni u lekarza

Nawet, gdy Wasz pupil grzecznie chodzi na smyczy lub siedzi na ramieniu, na czas wizyty u lekarza, najlepiej zapakować go do transporterka. W naszej poczekalni spotkać można bardzo różnorodne gatunki, a niektóre z nich nie dogadują się ze sobą najlepiej. Spotkanie z, nawet najsympatyczniejszą, fretką będzie dla królika bardzo stresujące. Grzeczny na co dzień szczurek może spanikować na widok papugi, trudno też wymagać opanowania od drapieżników, gdy przed nosem bryka im potencjalny obiad. Chcielibyśmy, aby każdy z pacjentów mógł czuć się bezpiecznie w naszej poczekalni, dlatego prosimy o wzajemny szacunek i wyrozumiałość - transporterek powinien być tutaj obowiązkowym elementem savoir vivre. Warto pamiętać, że do lekarza przychodzą zwierzęta zarówno zdrowe, jak i chore i ich wzajemny kontakt również jest niewskazany.

Wybór transportera

Dobry transporter to podstawa. Powinien być takiej wielkości, by zwierzę mogło się w nim swobodnie ułożyć czy obrócić, nie powinien być jednak zbyt duży - nadmierna przestrzeń nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa i odpowiedniej stabilności podczas transportu. Jeżeli przewozimy kilka zwierząt, należy każdemu z nich zapewnić odpowiednio dużo miejsca, aby uniknąć konfliktów. Nigdy nie należy przewozić razem zwierząt obcych sobie lub agresywnych. Przy zakupie transportera warto przetestować sposób jego otwierania - zbyt mały otwór, czy brak możliwości demontażu transportera sprawi, że wyjęcie zwierzęcia w gabinecie może być nie lada wyzwaniem.

Dobry transporter powinien mieć dużą przestrzeń wentylacyjną, ma to znaczenie szczególnie przy wysokich temperaturach, gdy źle wentylowane pojemniki stają się nieznośnie duszne.

Warto wcześniej sukcesywnie przyzwyczajać zwierzaka do transportera. W tym celu można

na stałe umieścić transporter na wybiegu i, wkładając do środka smakołyki, zachęcać zwierzaka, by sam wchodził do środka i traktował go jako swoją bezpieczną norę.

W sytuacji awaryjnej rolę transportera może odegrać kartonowe pudełko lub inny pojemnik, ważne, aby miał odpowiednią wentylację i zabezpieczał zwierzę przed ucieczką.

Drobne ssaki

Wnętrze transporterka dla ssaków najlepiej wyścielić chłonnym materiałem, takim jak: podkład higieniczny, drybed lub pellet. Warto zapewnić zwierzakowi schronienie - w tym celu świetnie sprawdzi się kocyk lub materiałowa norka - docenią to szczególnie szczurki i fretki. Zwierzętom roślinożernym warto dołożyć niewielką ilość sianka, a zamiast poidła, kawałek świeżego warzywa - np ogórek, marchewka, dzięki czemu unikniemy rozlania wody. Zimą transporterek należy zawinąć w koc lub specjalny ocieplacz, aby ochronić pupila przed chłodem. Warto też zaopatrzyć się w termofor - szczególnie na podróże komunikacją miejską.

Gady

Dla zwierząt zimnokrwistych najważniejsze podczas transportu jest zachowanie odpowiedniej temperatury. Transporter nie musi być tak dobrze wentylowany jak dla ssaków, ale powinien zapewniać dobrą izolację termiczną - bardzo dobrze sprawdzają się pojemniki styropianowe. Warto podkreślić, że gady nie są w stanie samodzielnie wytworzyć dostatecznie dużej ilość ciepła, by utrzymać stałą temperaturę ciała, dlatego zawinięcie ich w koc nie wystarczy! Obowiązkowo należy zapewnić źródło ciepła - termofor lub chociaż butelkę z ciepłą wodą. Ma to kluczowe znaczenie podczas chłodnej pogody. Żółwie wodno-lądowe należy przewozić bez wody! Niemożliwością jest utrzymanie jej właściwej temperatury podczas transportu przez większą część roku, co stwarza duże ryzyko wychłodzenia zwierzęcia.

Ptaki
Transporter dla ptaka powinien zapewniać mu swobodę ruchu, niekoniecznie jednak latania - przestraszony ptak mógłby zrobić sobie krzywdę rozbijając się po dużej klatce podczas podróży. Małe ptaki można z powodzeniem transportować w kartonikach z otworami wentylacyjnymi lub drewnianych skrzynkach. Dla dużych ptaków dobrze sprawdzają się transportery dla psów. Do klatki warto włożyć smakowity posiłek na drogę, taka przekąska pozwala ptakom rozładować stres. Podczas chłodnej pogody transporter należy nakryć kocem dla ochrony przed zimnem i wiatrem.

Na koniec anegdotka z morałem - przed wyruszeniem w drogę upewnijcie się nie tylko, czy zwierzak jest bezpiecznie zapakowany, ale też czy będzie możliwość wyciągnięcia go w gabinecie. Kiedyś do naszej przychodni zajechała poważnie ranna papużka. Na miejscu okazało się, że właściciel przykręcił wieko transportera śrubkami jednak...nie wziął ze sobą śrubokręta. Po gorączkowych poszukiwaniach w końcu udało nam się znaleźć w lecznicy odpowiednie narzędzie i rozbroić klatkę, aby udzielić ptakowi niezbędnej pomocy. Z całej historii papużka wyszła na szczęście cała i zdrowa, a my mamy na wyposażeniu śrubokręt, na wszelki wypadek.....

lek.wet.Dorota Kramek i zespół przychodni ZWIERZYNIEC