Odmiany barwne szynszyli część 2

Brązowa aksamitna - powstaje ze skrzyżowania osobnika beżowego z czarnym aksamitnym,  czekoladowo-brązowe futerko na głowie, karku i grzbiecie, beżowe boki, biały brzuszek. Uszy beżowo-różowe, oczy ciemnoczerwone, na przednich łapach poprzeczne ciemne paski.

Biało-różowa – białe umaszczenie z morelowym odcieniem. Kolor oczu czerwony lub porzeczkowy, uszy różowe.

Biało-różowa aksamitna - połączenie pink white z odmianą aksamitną. Futerko białe, na grzbiecie i głowie aksamitne z lekkim beżowym prześwitem. Różowe uszy i czerwone oczy.

Biała Ebony - połączenie odmiany białej dominującej lub  biało-różowej z odmianą Ebony. Umaszczenie biało-popielate w różnych konfiguracjach, oczy czarne, uszy popielate.

Ebony aksamitny - skrzyżowanie Ebony z odmianą aksamitną. Futerko z widocznym czarnym aksamitnym woalem na grzbiecie i głowie oraz z jaśniejszym pasmem odcięcia od brzucha.

Tany / Pastel – to połączenie odmiany beżowej z Ebony. Występuje w odcieniach od jasnobeżowego przez ciemnobeżowe, brązowe, po intensywnie czekoladowe. Uszy różowo-beżowe, oczy czerwone do brązowych.

Biały Tan - połączenie Tan z odmianą białą. Futerko w kolorze białym z odcieniem beżowym lub brązowym. Uszy jasne, różowe, oczy czerwone.

Tan aksamitny -  połączenie Tan z odmianą aksamitną. Futro w różnych odcieniach brązu i beżu z widocznym delikatnie ciemniejszym  aksamitnym woalem na grzbiecie i głowie. Uszy jasne, różowe, oczy czerwone.

Tan homozygotyczny - połączenie Tan z odmianą beżową homozygotyczną. Futro o odcieniu jasnobrązowym.

Biała Wilsona aksamitna - połączenia odmiany białej Wilsona z aksamitem. Futro biało-czarne. Uszy szare, oczy czarne.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Odmiany barwne szynszyli część 1

Jedyną naturalną odmianą barwną szynszyli jest standard, pozostałe powstały w wyniku mutacji genetycznych.

Standard – niebieskawo-szara w grzbietowej części ciała z białym pasem brzusznym. Wyróżnia się 3 typy barwne: ciemny, średni i jasny. Szare uszy, czarne oczy.

Czarna aksamitna - aksamitne futerko, wyraźna czarna maska na głowie, czarny grzbiet, boki jaśniejsze, śnieżnobiały brzuch. Oczy czarne, uszy popielate, poprzeczne ciemne paski na przednich łapkach.

Beż Towera - osobniki homozygotyczne (oboje rodziców beżowe) mają ubarwienie jasnobeżowe, oczy czerwone; osobniki heterozygotyczne mają futerko nieco ciemniejsze, barwy od lawendowej do czekoladowej, oczy mają odcień od różowego do ciemnoczerwonego lub brązowego. Obydwie odmiany mają białe brzuchy i różowe uszy.

Biała Wilsona -  białe ubarwienie. Oczy i obrzeża uszu są czarne.

Ebony / Mahoniowe - osobniki mają czarne umaszczenie tułowia, łącznie z grzbietem i bokami, oraz brzuszka. Występują w wariancie Extra Dark (homozygotyczne) lub o różnych nasileniach czarnej barwy: wariant dark, medium oraz light (heterozygotyczne). Mają czarne oczy, uszy od popielatych po czarne.

Beżowa Polska – futro jest jasnobeżowe, a na brzuchu białe. Oczy czerwone.

Beżowa Recesywna - barwa futra nieco ciemniejsza niż u beżowych polskich, o różowym odcieniu. Oczy czarne lub brunatne.

Fioletowa - ciemnofioletowe zabarwienie na grzbiecie, szarawo-niebieskie boki, biały brzuch.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Warunki utrzymania szynszyli

Klatka czy woliera dla szynszyli powinna być odpowiednio wysoka (minimalnie 70cm w przypadku jednego osobnika), by zapewnić możliwość skakania i zabawy.

Należy umieścić w niej:

poidełko,

miseczkę na pokarm (metalową lub ceramiczną),

paśnik na siano,

kuwetę,

półki,

domek.

Klatka nie powinna znajdować się w miejscu narażonym na przeciągi, hałasy lub wysoką temperaturę.

Podstawowym zabiegiem w higienie futra szynszyli są kąpiele piaskowe. W tym celu wstawiamy do klatki pojemnik ze specjalnym piaskiem (popiół wulkaniczny) na tyle duży, by szynszyla miała możliwość wytarzania się w piasku. Jeśli szynszyle nie mają problemów z przesuszoną skórą, piasek można umieszczać w klatce codziennie na czas 20-30min. Zbyt długi dostęp do piasku może spowodować jego zanieczyszczenie obchodami szynszyli lub wysuszanie skóry. Przy niedostatku kąpieli piaskowych futerko staje się tłuste i skołtunione.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Szynszyla jako nowy domownik

Po przybyciu do nowego domu najlepiej dać szynszyli około tygodnia spokoju i pozwolić jej na zapoznanie się z nowym otoczeniem i domownikami. Są to zwierzęta płochliwe i nieufne, więc zachowujemy się przy nich spokojnie i cicho, wykonujemy łagodne ruchy. Początkowo możemy podawać szynszyli z ręki smakołyki, np. orzech włoski, laskowy, migdały,  suszone zioła i owoce dzikich krzewów,  po czym możemy spróbować ją pogłaskać. Dopiero później próbujemy wyciągać ją z klatki. Początkowo zwierzak może prychać i gryźć, ale nie powinno nas to zniechęcać. Schwytanie malucha, gdy nadchodzi czas powrotu do klatki, może być trudne i stresujące, dlatego próbujemy zwabić go smakołykiem. Nie każdą szynszylę da się nauczyć reakcji na imię, ale można podjąć taką próbę, wymawiając przy każdym kontakcie jej imię. Nie powinniśmy ich na siłę łapać,  głaskać czy trzymać na kolanach. Z czasem gryzoń sam będzie szukał pieszczot i będzie chciał, aby podrapać go za uszami czy pod pyszczkiem.

Szynszyle to zwierzęta stadne,  więc warto pomyśleć o dokupieniu towarzysza. Standardowo trudniej łączy się samice niż samce, a także osobniki w okresie dojrzewania (6-12 miesięcy). Jednak większość zależy od charakteru i temperamentu zwierząt. Oczywiście nie łączymy osobników chorych.

W celu przyzwyczajenia do siebie dwóch szynszyli należy umieścić je w oddzielnych klatkach stojących obok siebie. W ten sposób gryzonie przyzwyczają się do swojego widoku i zapachu. Później wypuszczamy je razem na neutralny teren. Czynność tę powtarzamy, aż zauważymy, że szynszyle się akceptują i nie wykazują wobec siebie zachowań agresywnych. Wtedy można spróbować umieścić je w jednej klatce. 

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC

Podstawowe informacje o szynszylach

            Szynszyla to gryzoń, który na wolności występuje prawie wyłącznie na terenie Reserva Nacional Las Chinchillas w Chile i jest uznany za gatunek krytycznie zagrożony. Zwierzęta te żyją średnio 15-20 lat, a ich masa ciała waha się między 300-700g. Prowadzą nocny tryb życia. Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 8 miesięcy.

Planując zakup/adopcję szynszyli nie możemy kierować się tylko ślicznym wyglądem zwierzaka,  jego przepięknym futerkiem i zabawnym usposobieniem. Jak w przypadku każdego żywego stworzenia musimy zdawać sobie sprawę, że nie jest to pluszowa zabawka i że pojawienie się szynszyli w domu wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Należy odpowiedzieć sobie na pytanie czy dysponujemy podstawową wiedzą, odpowiednią ilością czasu, miejsca, budżetem na utrzymanie i, w razie potrzeby, na leczenie zwierzaka. Zakupu szynszyli najlepiej dokonać u hodowcy, ewentualnie w dobrym sklepie zoologicznym. Dobrą opcją jest też adopcja. Kupowana szynszyla powinna mieć co najmniej 3 miesiące, jeśli jest młodsza może mieć to konsekwencje zdrowotne ze względu na nie w pełni wykształcony układ immunologiczny.

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC