Choroby tchórzofretek

Nadczynność nadnerczy

Przyczyną jest stymulacja komórek płciowych w obrębie nadnerczy  przez hormony FSH i LH. Predysponuje do tego sterylizacja/kastracja, nadmiar sztucznego światła (stymulujący wytwarzanie hormonów). Choroba  objawia się symetrycznym łysieniem w tylnych częściach  ciała postępującym do przodu, świądem, zaczerwienieniem i grudkami w części grzbietowej karku i między łopatkami, zanikiem mięśni. Poza tym może wystąpić nasilenie zachowań seksualnych u samców, a u samic powiększenie warg sromowych, śluzowo - ropny wypływ i wtórne zapalenie pochwy. Choroby nadnerczy wtórnie mogą przyczyniać się do toksycznego uszkodzenia szpiku kostnego, niedrożności dróg moczowych u samców wynikającej z powiększenia się gruczołu krokowego. U fretki z podejrzeniem nadczynności nadnerczy zalecane jest wykonanie przede wszystkim badania USG. W leczeniu stosuje się środki farmakologiczne lub wykonuje chirurgiczne usunięcie zmienionego nadnercza.

Nasuwa się zatem wątpliwość, czy, skoro  kastracja/sterylizacja jest czynnikiem predysponującym do rozwoju chorób nadnerczy, warto dokonywać antykoncepcji chirurgicznej u fretek? Odpowiedź brzmi twierdząco, ponieważ u samic usunięcie jajników zapobiega zaburzeniom hematologicznym będącym konsekwencją uszkodzenia szpiku kostnego w wyniku długotrwałego działania estrogenów podczas rui przetrwałej. Warto jednak rozważyć wszczepienie implantu zamiast zabiegu chirurgicznego lub odsunięcie w czasie zabiegu sterylizacji/kastracji z jednoczesnym wszczepieniem implantu w krótkim okresie po operacji.

Insulinoma

Insulinoma to nowotwór komórek beta wysp trzustkowych, charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem insuliny, co prowadzi do zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Uważa się, że jednym z czynników predysponujących może być dieta bogata w węglowodany i predyspozycje genetyczne. Choroba objawia się spadkiem aktywności, zmniejszeniem masy ciała, ospałością, chwiejnym krokiem, osłabieniem kończyn miednicznych, niską temperaturą ciała, ślinieniem się, drgawkami. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi oscyluje w granicach 94-207mg/dl, po głodówce 90-125mg/dl. Poziom glukozy poniżej 70 mg/dl oznacza hipoglikemię. Poziom glukozy powinien być badany co kilka dni (początkowo, jeśli to możliwe, nawet codziennie), w ciągu 4 godzin od spożycia posiłku. W leczeniu stosuje się leki podnoszące poziom glukozy we krwi i/lub leki hamujące wydzielanie insuliny.


lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC