Szynszyla jako nowy domownik

Po przybyciu do nowego domu najlepiej dać szynszyli około tygodnia spokoju i pozwolić jej na zapoznanie się z nowym otoczeniem i domownikami. Są to zwierzęta płochliwe i nieufne, więc zachowujemy się przy nich spokojnie i cicho, wykonujemy łagodne ruchy. Początkowo możemy podawać szynszyli z ręki smakołyki, np. orzech włoski, laskowy, migdały,  suszone zioła i owoce dzikich krzewów,  po czym możemy spróbować ją pogłaskać. Dopiero później próbujemy wyciągać ją z klatki. Początkowo zwierzak może prychać i gryźć, ale nie powinno nas to zniechęcać. Schwytanie malucha, gdy nadchodzi czas powrotu do klatki, może być trudne i stresujące, dlatego próbujemy zwabić go smakołykiem. Nie każdą szynszylę da się nauczyć reakcji na imię, ale można podjąć taką próbę, wymawiając przy każdym kontakcie jej imię. Nie powinniśmy ich na siłę łapać,  głaskać czy trzymać na kolanach. Z czasem gryzoń sam będzie szukał pieszczot i będzie chciał, aby podrapać go za uszami czy pod pyszczkiem.

Szynszyle to zwierzęta stadne,  więc warto pomyśleć o dokupieniu towarzysza. Standardowo trudniej łączy się samice niż samce, a także osobniki w okresie dojrzewania (6-12 miesięcy). Jednak większość zależy od charakteru i temperamentu zwierząt. Oczywiście nie łączymy osobników chorych.

W celu przyzwyczajenia do siebie dwóch szynszyli należy umieścić je w oddzielnych klatkach stojących obok siebie. W ten sposób gryzonie przyzwyczają się do swojego widoku i zapachu. Później wypuszczamy je razem na neutralny teren. Czynność tę powtarzamy, aż zauważymy, że szynszyle się akceptują i nie wykazują wobec siebie zachowań agresywnych. Wtedy można spróbować umieścić je w jednej klatce. 

lek.wet.Agata Gandecka i zespół przychodni ZWIERZYNIEC